Hiking in de Manengouba-regio

We hebben echt een zalig opkikkerend weekendje achter de rug, naar de kratermeren in de Mangengouba-bergen. Op amper 220km (en een dikke 4u rijden) van Edéa, vonden we een totaal andere wereld van prachtige natuurpracht, rustige mensen, duizenden paarden en runderen en uren wandelplezier.



Het (nederlandstalige!! DAT was lang geleden) gezelschap: Jeroen (een vriend van Ilse die op bezoek was), Wim, Ilse (mijn huisgenote in Yaoundé) en Clara.




Een van de vrouwen van de chef die ons welwillend haar keuken ter beschikking stelde (we sliepen in het huis van haar man, koudste nacht ooit daar op die berg trouwens, brrr) en die maar vreemd opkeek van onze alimentaire voorkeur (spagetti met tomatensaus en stukjes kaas).


Onvergetelijkste voetbalmatch ooit: Kameroen-Denemarken keken wij in een hutje ver van de bewoonde wereld, in een afgelegen Mbororo-dorp hoog in de bergen waar en vijftaltal man (én enkele meisjes) opeengepakt rond een mini-tv'tje toekeken hoe Kameroen uit het WK gekieperd werd.

Mooiste kameleon ooit (Wim heeft me opgedragen veel superlatieven te gebruiken, en terecht!)

Zebu-runderen bij zonsopgang (het melken zelf hebben we jammer genoeg gemist maar de verse melk was overhéérlijk).


Onze gids kijkt uit over het vrouwelijke kratermeer. Het nabijgelegen mannelijke meer is heilig en alleen ingewijden mogen er tot afdalen. Volgens de traditie komen de ingewijden aan het eind van het jaar samen om offers te brengen om (vroeger) epidemieën te bedwingen of (nu) een goede oogst te bekomen.